Birçoğumuz farkında olmadan kıyasın içine hapsoluyoruz.
Sosyal medyada gördüğümüz hayatlar, iş yerindeki başarı hikâyeleri, hatta en yakın arkadaşlarımızın ulaştığı noktalar..
Tüm bunlar, çoğu zaman bizde bir eksiklik hissi yaratıyor.
Oysa mutsuzluğumuzun köklerinden biri, kendimizi başkalarıyla kıyaslamak.
Peki, bu kıyas bizi nereye götürüyor?
Başkalarının hayatına bakarak kendi yolumuzu çizmek, çoğu zaman bizi yanlış yönlere savurur.
Çünkü her bireyin başlangıç noktası, deneyimleri ve potansiyeli farklıdır. Bir çınarın çiçek açmasını beklemek kadar anlamsızdır kendimizi yanlış kişilerle kıyaslamak. Kendi zamanımızda yeşerir, kendi tempomuzda büyürüz.
Özellikle sosyal medyanın getirdiği kusursuz hayat illüzyonu, kıyasın en büyük tetikleyicilerinden biri.
Filtrelenmiş fotoğraflar, en mutlu anlar, en büyük başarılar..
Oysa kimse perde arkasındaki mücadeleyi, yorgunluğu ya da başarısızlıkları paylaşmaz.
Görülen şey sadece parlak bir vitrin, fakat gerçeği yansıtmayan bir tablo.
Gerçek kıyas, geçmişteki sen ile bugünkü sen arasındadır.
Düne göre daha iyi bir insan mısın?
Daha bilinçli, daha güçlü, daha huzurlu musun? Eğer ilerleme kaydediyorsan, en büyük başarı budur. Bir başkasının temposuna ayak uydurmak zorunda değilsin.
Herkesin yolu kendine özeldir ve her birey kendi zamanında çiçek açar.
Kıyasın yerine ilhamı koyabiliriz.
Başarı hikâyeleri bizi eksik hissettirmek yerine motive edebilir.
Birinin ulaştığı nokta, bizim için de bir ışık olabilir.
Ama bunu yaparken, kendimize özgü hedefleri unutmamalı ve yalnızca kendi gelişimimize odaklanmalıyız.
Unutma, yarışın başkalarıyla değil, dün olduğun kişiyle. Kendinle yarıştığında, kazanan hep sen olursun.
MUTLU SAĞLIKLI BİR PAZAR DİLEĞİMLE..
Uzman Eğitimci Psikolog
Erdal ATAKLI
YORUMLAR