Kendime bir mektup yazmaya karar verdim.Yaşadığım her şey için bol şükranlı,güzel bir fısıltı yazısı hazırladım.Kendimi kaybettiğim zamanlarda, gerçek benle tanışmıştım.En hüzünlü saniyeler aslında huzur dolu bir yolculuktu.Olduğum yeri kabullenmek varlığıma ne güzel bir hediyeydi.Kalbime ulaşıp,ruhuma doğru yol alıyordum.Olduğum kişiden fazlası olmam gerektiğini biliyordum.Yürekten bir gülümseme, etrafıma huzur ve sevgi getiriyordu.Vicdanıma, sağlığıma,içtenliğime saygı duymayı öğrenmiştim.Sonuçlar inanılmazdı! Aynadan yansıyan yüreğim, evrene doğru parlıyordu..Kendi benliğimi başkalarında görebiliyor ve başkalarını da kalbimde sevgiyle hissediyordum.
En çaresiz zamanlarımda,umuduma giden yollar çiçek açtı.Farkındayım ve görebiliyorum.En önemlisi, hissediyorum! Bir uğur böceğini,tatlı çileği ve ağaçları...Nefes almak çok güzeldi.Sabahları gamzeleri öpülesi uyanmak, yine kendimle bir opera müzik eşliğinde banyo yapabilmek, gözlerimin bütün renkleri görebilmesi ve en güzel kokuları ciğerlerime kadar çekebilmek...Gerçek sevgiyi nerede hissettiğin hiç önemli değil ! Bir hayvanda ,çiçekte veya insanda... Önemli olan; kendine verebildiğin duygunun yeteri kadarını dışarıya da tattırabilmek.
Kendine en son ne zaman değer verdin ? Hangi mevsim yürekten bir kahkaha attın ? Gökyüzüne hiç mektup yolladın mı? Ne çok dünyalık dert varmış meğer...Herkes ölümsüz bir ruha sahipmiş gibi davranıyor.Oysa ölüm denilen başka bir oksijen yokmuş gibi...Kendime yetecek kadarını sol yanıma koydum.Son günümmüş gibi içten sevmelere adım attım.Güzel şeyler hep sevilir.Oysa kötü hissettiren şeylerde sevilir.En yersiz umutlarım o zaman iyileşmeye başlar.Geçmeliydim ve fark yaratmalıydım.Burası benim dünyam, benim gökyüzümdü !
Artık özgürüm ve kendimle bütünleştim.Yıktığım duvarların yerine, yemyeşil ağaçlar ektim.Gölgem yok ! Sadece güneş var .Yolumu inançla çizdim ve koşuyorum.Sen başkası değilsin! Hayallerin var ve hiçbir şey olmadan her şey olamayı bekleyemezsin.Gökyüzünde ay çok güzel ve fısıldıyorum...Yangın yeri ancak sevgiyle söndürülebilirdi.
Not:Yeryüzünün öğretmeni olabilmek için gökyüzünün öğrencisi olmak gerekir..Mert Koçak çok güzel söylemiş.
O halde ; Hayatına Sevgiyle Kanat Çırp...
YORUMLAR