10 Kasım…

Yas değil, O’nu anlama zamanı.
Bugüne kadar O’nu ne kadar anlayabildik?
Bu ülke için yaptıklarını, devrimlerini, düşüncelerini ne kadar anlatabildik?
 
Atatürk’ün ölümünden sonra; onu yeterince anlatamayan, içinde aksaklıklar barındıran eğitim sistemi ile  Atatürk sevgisi zayıflatılmaya çalışılmış, son yıllarda ise açıktan saldırılara maruz kalmıştır.
 
Ancak  bu ülke insanı kendisini esaretten kurtaran;  padişaha kulken özgür bir birey yapan, tebaa iken ulus bilincine kavuşturan, kadına değer veren, insanca yaşamanın nasıl bir şey olduğunu kendisine gösteren Ata’sına her zaman minnet ve saygı duymuştur.
Duymaya da devam etmektedir.
 
Aksi taktirde, son yıllarda artan saldırılara rağmen her 10 Kasım’da Ata’sına koşan, Anıtkabir’i insan ve sevgi seline boğan görüntüleri nasıl açıklayabiliriz.
 
İçerde, hainlere ve Atatürk’ün denize döktüğü zihniyetin devamına; dışarıda, emperyalist egemenlerin saldırılarına rağmen Atatürk sevgisi artarak büyümektedir.
 
Ülke insanı; Atatürk sevgisinin, aslında özgür yaşamak demek olduğunu, İran’da yaşananlara bakıp hak ve özgürlüklerin nasıl ayaklar altına alındığını, insan yaşamının ne kadar önemsiz olduğunu anlamaya başladı.
İran’da saçının teli görünüyor diyerek mollalarca katledilen kadının ardından başlayan olaylar hala devam ediyor.
İran halkı baskıcı yönetimden, kadının aşağılanmasından, bireysel hak ve özgürlüklerin ayaklar altına alınmasından rahatsızlığını göstermek amacıyla ölümü göze alarak protestolarını sürdürüyor.
İşte, dünyada ve İran’da yaşananlar, Türk halkına Atatürk’ün yaptıklarını daha iyi anlama zemini oluşturuyor.
 
Orta Doğu bataklığına saplanmış milletler savaşlarla, insanlık dramlarıyla mücadele ederken, Türk halkı neredeyse bir asırdır Atatürk sayesinde tüm bu yaşananlardan uzak, bağımsız, medeni, hak ve özgürlüklerinin verdiği rahatlık içinde yaşamını sürdürüyor.
 
Atatürk kurduğu Cumhuriyet ile hem laik hem müslüman olunabileceğini, laikliğin dinsizlik demek olmadığını, en iyi yönetim biçiminin Cumhuriyet olduğunu kanıtlamıştır.
Laikliğin; bütün yurttaşların vicdan, ibadet ve din hürriyetini  sağlamak olduğunu defalarca dile getiren Atatürk, Diyanet İşleri Başkanlığını kurmuştur.  İslam’ın iki kaynağını; Elmalılı Hamdi Yazır’a Kur’an-ı Kerim’i  ve Peygamberimizin sözleri olan hadislerini (Sahih-i Buhari) Türkçeye tercüme ettirmiştir.
 
 
Bugün anlamalıyız ki, Atatürk bir mucize başarmıştır. Padişahların halk perişanken keyfi saltanatlarına son vermiş, vatanı işgalci devletlere armağan edenleri ve emperyalist devletleri yenmiştir.
 
Bugün bir İran değilsek, bir Afganistan değilsek bunu Atatürk’e borçluyuz.
 
Daha iyi anlaşılması için Osmanlı döneminden kısaca örnekler vereyim. Osmanlı’da erkeklerin sadece yüzde beşi, kadınların ise binde beşi okuma ve yazma biliyordu. Çünkü halk Türkçe konuşurken, saray dili Arapça, Farsça, Fransızca ve İtalyanca kelimelerle istila edilmişti.
Matbaa’nın gelişinden itibaren Osmanlı’da yüzelli yıl boyunca sadece 417 kitap basılmıştı. Eğitim içler acısıydı, elektrik bile sadece üç şehirde vardı.
 
Böyle bir ortamda, Osmanlı’dan kalan altı yüz ton altın borcunu da ödeyerek Atatürk ülkeyi kalkındırdı. Harf devrimiyle, ülke okur yazar sayısı yüzde seksenlere ulaşırken; kadını, pazarlarda alınıp satılmaktan, cariyelikten kurtarıp, seçme ve seçilme hakkına kavuşturdu. Bir dizi hamlelerle ülkeyi çağdaş uygarlık düzeyine taşımanın ilk adımlarını attı.
 
Bugün bazı odakların Atatürk’ü karalama ve onun yaptıklarını silme çabalarına sadece acıyarak bakın. Atalarımızın güzel bir sözü vardır; “ kalpte katran kaynarsa dile bal dökülmez” derler.
Kalbinde katran kaynayanlar, fıtratlarının gereğini yapmaktadırlar. Haliyle dillerine bal dökülmesini bekleyemeyiz.
 
O'nu anmak ve anlamak, onun izinden gitmektir. Bizler; Ata’sına minnet ve saygı duyanlar, daima izindeyiz. Huzurla uyu Ata’m…