Evet, başlığı yanlış okumadınız. Çocuğunuzu etiketleyin; "başarılı, başarısız, beceriksiz, aslan, süper zeki, uyuşuk, akılsız, tembel…" daha bir çok etiket bulabilirsiniz biliyorum. Ebeveynler, aile yakınları, eş, dost hatta millet olarak çok severiz ve her zaman bir etiket buluruz çocuklara. Bu konuda harikalar yaratırız.
Geçtiğimiz Cuma günü çocuklar karnelerini aldı. Karneler ortaya çıkar çıkmaz karnesi kötü olanlara hemen bir etiket yapıştırıldı bile: Başarısız. Bütün notları iyi, bir tek matematik biraz düşükse:
"Matematiğe pek kafası basmıyor."
Hemen orda teşhisi koyup bir etiket yapıştırdık.
Kötü olanlara yapıştırır da iyi olanlara yapıştırmaz mıyız! Bir tane de onlara yapıştırdık: “Çok zeki, üstün zekalı bizim çocuk."
Çocuk ömür boyu ya hata yapmaktan korkarak yaşayacak ya da şişirilmiş egoyla ortada dolaşacak.
Çocuk başarısız mı olsun istiyorsunuz? Şunları yapın:
Çocuğa bir takım yakıştırmalarda bulunun; küçük görün, hatta diğer çocuklarla kıyaslayın ki çocuğun başarısızlığı garanti olsun. Sevginizi göstermeyin, aileyle psikolojik bağlarını da koparın ki istenmeyen bütün davranış bozuklukları ortaya çıksın.
Göstermeniz gereken ilgiyi de rafa kaldırın, hatta ceza verin ya da ödüle boğun. Mümkünse ödülünüz ciddi maddiyata dayanan ödüller olsun. Ego patlaması yaratacak kadar pohpohlayın ya da tam tersi ezin, aşağılayın, küçük görün.
Hatta bu işi abartarak yapın ki sonucu garantili olsun.
Tüm bunları yaptınız mı? Şimdi arkanıza yaslanıp izleyin. Eser sizin eseriniz.
Sevgili veliler; etiketlerinizin ömür boyu çocuğun yakasından düşmediğini biliyor musunuz? Özellikle küçük yaşlarda etiketlenmek, bunun benimsenmesine ve ilerki yaşlarda da bu etiketle yaşanmasına neden oluyor.
Halbuki kötü karne alan çocuğun "başarısızlığı", önceden çocuğunun sorunlarını tespit edemeyen ve gerekli önlemleri almayan ailenin sorumluluğudur.
Çocuk başarılı olamasa bile çocuğun emeği takdir edilmeli, hisleri sorulup anlaşılmaya çalışılmalıdır. Karşılıklı konuşulup sorunun nereden kaynaklandığı ve ne yapılabileceği tartışılmalıdır.
Çocuk, bu durumdan dolayı üzgünse, çözüme ortak olacaktır. Ancak umursamıyorsa, o zaman eğitim ve öğretimin önemi üzerinde durmak gerekir.
Başarılı çocukları da aşırı pohpohlamaktan kaçınmak gerekir. Böylece ileride yaşanabilecek büyük hayal kırıklıklarının önüne geçilmiş olur.
YORUMLAR