Parmak emme nedir ? Çözüm Yolları nelerdir ?

Öncelikle zararsız bir davranış modeli olan parmak emme, hemen hemen tüm bebeklerde görülmektedir. Bunun sebebi yeni doğmuş bebeklerin parmak emme davranışına henüz anne karnındayken başlamış olmaları ve doğuştan gelen en etkin refleksin “emme” olmasıdır.

Nadiren gözlemlenen, bazı bebeklerin parmaklarında oluşan aşınmalar, kabarcıklar, hassaslaşmalar, renk değişimleri, emme davranışının bir sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır. Parmak emme davranışının ilerleyen süreçlerde eşyalara da nüksettiği görülür (oyuncaklar, yastık kenarları). Çoğu ebeveynler bu davranışa açlığın neden olduğunu düşünür. Ama bebeklerde ve küçük çocuklarda parmak emme davranışı beslenme gereksiniminden kaynaklanmaz. Çocuğa başta haz, gevşeme, rahatlama, dinlenme gibi duyguları aşılar.

Çocukların parmak emme davranışını bırakması yaşıyla beraber güvenlik, rahatlama ve haz duygularının gelişmesi ile gerçekleşir. Bu durumda parmak emme 3-4 yaşına kadar normal kabul edilen bir davranıştır. Bu yaştan sonra devam eden davranış psikolojik kabul edilir ve genellikle gerginlikle başa çıkma ya da duygusal yoksunluk davranışı olarak sergilenir.

Parmak Emme Davranışı Çözüm Yolları

Parmak yerine emzik kullanma
Parmak emme davranışı gözlemlediğinizde çocuğunuza emzik verilebilirsiniz. Emzik kullanma, parmak emme davranışının daha kolay bırakılmasına yol açar. Emzik emenlerde, diş yapısı bozukluğunun parmak emenlerden daha az olarak gözlemlendiğini söyleyebiliriz.

Duygusal beslenme

Biberonla veya anne sütüyle beslenirken, çocuk anne sıcaklığını hissedebilecek şekilde beslenmelidir. Bu şekilde çocuk hem fiziksel olarak beslenirken hem de anne ile sevgi ve güven ilişkisi kurarak duygusal beslenmesini de gerçekleştirir.

Beslenme süreci

Bebeklerin 2 yaşına kadar anne sütü ile beslenmesi daima önerilir.

Normal karşılama

Okul öncesi süreçte çocukların yatma zamanları geldiğinde, kendilerini yorgun hissettiklerinde, hastayken, çekingen davranırken ve üzüntülü olduklarında parmaklarını emdikleri görülebilir. 3,5 yaşına kadar bu durumun oluşması normal karşılanabilir. Bu yüzden aileler bu durumu sorun olarak görmemelidirler.

Duygusal gereksinimi fark etme

3-4 yaşından sonra gözlemlenen parmak emme alışkanlığı gelişimde gerileme belirtisi olabilir. Alışkanlığı oluşturan nedenler ebeveynler tarafından tespit edilerek ortadan kaldırılmalıdır. Ebeveynlerden kaynaklanan davranışlar mümkünse çocuk sağlığı için düzeltilmelidir. Ebeveynlerin çocuğa karşı tutumu gözden geçirilmelidir. Olası kardeş doğumundan önce çocuk bu duruma hazır hale getirilmelidir.

Kızmak ve cezalandırmak

Parmak emme davranışı sergileyen bir çocuğa kızmak ve cezalandırmak, çocuğun kendine olan güvenini azaltır. Bu davranışı alışkanlık haline getirmiş çocuklara, davranıştan vazgeçmeleri için uygun olmayan cezaların uygulanılması, birçok duygusal problemin de ortaya çıkmasında etken olur.

İletişim kurmak

Çocukla parmak emme davranışı hakkında iletişim kurmalı, açıklayıcı bir anlatım içinde olmalı, alışkanlıktan ne zaman vazgeçeceğine dair karar verme süreci çocuğa bırakılmalı, çocuk bırakmaya kendini hazır hissettiğinde ona yardımcı olunmalıdır.

Baskıcı ve ısrarcı olmamak

Baskıcı ve ısrarcı olmak çocuğun ilgisini daha da çekebileceğinden dolayı davranışın gelişmesine neden olabilir. Tuvalet eğitiminde olduğu gibi çocuğu strese sokacak davranışlarda bulunmak, tüm çabanın boşa gitmesine neden olabilir.

Alternatif etki alanları yaratma

Çocuğun ilgisini ve dikkatini farklı bir alana çekecek aktiviteler, parmak emme davranışından çocuğu alıkoyabilir. El işi, oyun, boyama, çizme gibi ellerin aktif kullanımını gerektiren aktiviteleri örnek verebiliriz.

Anahtar kelimeler ve hatırlatma

Çocuğun parmak emme davranışına karşılık “parmak” gibi sözel anahtar kelimeler, yapmaması gereken bir davranışı hatırlatma niteliğinde olabilir.

Ek Notlar:

Çocuğunuzun parmak emme davranışı normal gelişimin üstünde seyrediyorsa ve odaklanmasında, ağız salyasını tutmada zorluklar yaşayabiliyorsa kapsamlı dikkat testleri ile de gelişimi değerlendirerek bütüncül bakış açışıyla yaklaşımlarımızı hazırlamamız gerekir.

[email protected]