Çağımızın en büyük hastalıklarından biri belki vefasızlık. Herkesin hemen hemen hergün bir şekilde yaşadığı, arkadaşından, dostundan, komşusundan, hatta en acısı da evladından (bu en ağırıdır yaşayanlar için belkide )gördüğü yaşadığı vefasızlığı....
Bi söz uygunsa buna "köprüyü geçene kadar ayıya dayı" deme olur kesin .
Yanımızda baktığımız köpeğimiz bile( hani hayvan deriz ya) sahibine verdiği bir lokma için vefalı olurken insanlar neden vefasız olur anlamış degilim.Keşke ilişkiler çıkar üzerine kurulmadan devam etse,keşke insanlar Ayşe olduğu için fatma olduğu için birbirini sevse,keşke yapılan en küçük iylik bile yerini bulsa "yapmasaydın" yerine "iyiki yanımdaydın en zor zamanlarımda " dense keşke insanlar bir hatasında yerle bir edilmese yaptığı bütün iyilikleri bir kalemde silinme se ...
Bazıları algı operazsyonlarıyla edepsizliği, vefasızlığı kendilerinde hak görüp bi şekilde kendini hep haklı görüp kırdığı kalpleri hiçe sayıp bembeyaz bir sayfa açtıklarını sanıyorlar hayatlarında,düştükleri ise sadece sevgisizliklleriyle debelenip durduğu bi çukur... üç günlük Dünya dedigimiz bu zamanda vefasızlıklarıyla,kendi kalplerine yapıştırdığı kirle hem mutsuz hemde nefret dolu bir şekilde yaşam kalitesini düşürdüğünün farkında degil.
Oysa baksalar geçmişlerine bir çırpıda vazgeçtikleri, kardeşleri, annesi, babası, arkadaşları, akrabası, dostları onun hayatının oluşmasında, eğitiminde, meslek sahibi olmasında, yuva sahibi olmasında, en sıkıntılı zamanlarında bir aramayla hep yanında emeği olan hayatının en önemli karelerinde hep arkasında duran, onlarla nefes aldığıydı,bi an düşünmeli böyle zamanlarda insanlar onların hepsinin hayatından çıktığını ne kadar boş, ne kadar anlamsız, ne kadar korumasız ve sevgisiz bir hayat.
Vefa insan için güçtür sevginin ,umudun birlikteliğin merhametin gücü.
Bana en küçük iyliği bile dokunan bir insanı hiç arkamda bırakmadım, bana bir hatası bile olsa bir kalemde hiç kimseyi silmedim yaşam felsefem hep bu oldu böyle mutlu oldum. AMA !... Bunun yanında bana vefasızlığı tekrar tekrar yaşatan canımı her defasında acıyla yakanlardan da zor da olsa bir müddet sonra vaz gecmeyi acı da olsa bildim.
Vefanın kadrini bilen dostlarım,kardeşlerim, akrabalarım,komşularım,
arkadaşlarım belki de bu yüzden hala hep yanımdalar hala aynı zaman dilimde kendimi bildiğim bileli sevgiyle yollarımız kesişmekte. Yıllar sonra cocukluğumda bana bir müddet bakan Yunan komşumuz ve kardeşim gibi sevdiğim kızıyla buluşmamız en güzel vefa modeliydi bu yıl belkide.
Anne dediğim "Vule" ye teşekkürün en en zengin haliydi. Damadının Türkler hakkında bütün olumsuz düşüncelerini bir vafayla çürütmekti .
Almanya da hayatıma karakteriyle çok şey katan, çoğu şeyde hayata bakış acımı değiştiren muhterem insan,güzel insan Abi gibi sevdigim Hasan Abimle eşi Asuman'la buluşmaydı evinde sevgiyle bir ay muhteşem ağırlamaktı.
Unutmayın sahip çıkmadığınız her değerle bir gün muhakkak kendiniz yüzleşirsiniz hemde en ağır bir sekilde,köprüden geçmeye benzemez bir insandan vaz geçmek...
Bedeli içiniz de hep ağır olur o boşluğu sevgisizlikle, nefretle,vafasızlıkla dolduramazsınız.
Arayan sen ol bulan sen tanıyan sen ol kucaklayan sen. Kula vefası olmayanın Hakka vefası olmaz.
Hayatığımzda vefalı insanların olması dileğiyle kalın vefa ile ...
İletişimde kalalım
Gülcan Gençtürk
YORUMLAR