Merhaba kıymetli okurlarım bu makalemde sizlere bu dünyanın aslında kalma yeri değil geçip gidilen bir köprü misali gel geç yeri olduğunu ve ona göre yaşamamızın gerektiğini aktarmaya çalışacağım umarım sizlerde okuma zahmetinde bulursunuz şimdiden anlayan yüreğiniz dert görmesin.
Hiç konuduramayız ölümü kendimize hiç yakıştıramayız kimseye ölümü ama eninde sonunda bulur insanoğlunu hakikat bu dünya değildir ebedi hayat ahirettir. Gözü hep açtır insanın ve ne kadar zengin denilsede çok fakirdir hep örneğin bir milyonun varsa iki milyon yapmak istemedinmi? iki evin varsa dört evin olsun istemedinmi?
Yaprak dökümü hiç birtimiyor yaşamımızda aileden akrabalardan arkadaş dost tanıdıklardan doğanlarımız kadar ebedi dünya ya göç edenlerimiz oluyor. Onlar artık hep anılarımızda yer alacak anlamak önemli değildi bazen anlamak istemediysede o onun isteği anlayamadıysada o onun kapasitesiydi. Cümle ölmüşlerimiz için iyisiyle kötüsüyle hep duacıyım ben.
Beni anlayamamak kimsenin suçu deildiki öyle ya kolaymıydı beni anlamak çocukluk günlerimden bugünüme kadar. Herkesten farklı yanımla gidecek yerim çok kalacak yerim yoktu benim hepsi geldi geçti geçmişte kaldı ve sonra baktım gördümki kimsenin huzurla kalacak yeri yokmuş meğerse.
Kim kırsa kalbimi kızmadım bu bir yoldur yolumuzun üzerinde bunuda yaşayacakmışız dedim. Unutmamalı insan sen güçlüysen binbir imtihan binbir zorluklar çıkar karşına ders alarak yola devam etmeliyiz. Kaç sefer gittik musalla taşından sevdiklerimizi kaldırdık değişmemenin adını huy koymuşuz oysaki insan sevdikleri hayattayken kıymetini bilmeli, sevdikleride hayattayken kiymetlerini bildirmeli çok zor değil geçinmesi. Kavanoz dipli dünyada yaşamımıza yetecek herşey var inanın bana hırs kaybettiriyor insana insanlığını sonrasında kibir merhamet duygusunu yok ediyor.
Dünya hayatı gelip geçici olduğu için herkes bu yaşantının bir gün son bulacağını bilir. Her canlının gelip geçici şu dünyada baki hayat olan ahiret hayatına hazırlanması ve Bu doğrultuda arkasından iyi işler yapmaya önem vermesi gerekir.
Yunus emrenin şu sözleri geliyor aklıma Bu dünyaya gelen gider. Yürü fani dünya, sana gelende gülmüş var mıdır? ne güzel demiş. İsmini hatırlayan son kişi öldüğünde hiç doğmamış yaşamamış gibi olacaksın.
Demem oki dünya fani hayat kısa. Gönül alın, Gönül verin. Yalnız Gönül Koymayın. Şu kısacık ömrünüzde.
Büyütmeyin hiç birşeyi herşey olacağına varıyor sonuçta kimler geldi kimler geçti yalan dünya'dan Yunus EMRE, Karacaoğlan, Hacı Bektaş-ı Veli, Fatih Sultan Mehmet, Mustafa Kemal Atatürk ve daha niceleri hiç birisi kolay yaşlamadı bu hayatı zorluklar içinde ömür geçirdiler. Dünyada yaşam standartları kolaylaştı huzur azaldı. İnsan sayısı arttı insanlık azaldı.
Umudumuzu yitirmeyeceğiz herşeyin düzelmesi bizimle yani kendisiyle başlıyor insanın sevmekten vazgeçmeyip olumsuz sorunları büyütmeyerek her zorluğu aşarız. Yaşadığımız her günün kıymetini bilelim hayattaki en önemli zenginlik vucut sağlığımız geriye kalan herşey teferruat ve önemsiz şeyler.
Sevgi ve saygılarımla sağlıcakla kalın.
YORUMLAR