Gecesi buz kesen ayazı kan donduran bir gece daha uyandım, 6 şubatın sabahına.
Örnegi dünyada var!
Kanı donuyor, bedenin tir tir titriyordu, adeta o anı yaşar gibi.
Allah'tan tek temennim birdaha yaşanmasın böylesine bir acı.
Yılın 365 günü yüzüm gülerdi tebessüm eksik olmazdı ama nedense bugün bu sabah hiç gülmek gelmiyor içimden .
inanın gülümseyemiyorum çünkü bugün 6 Şubat 11 ilimizin harap olduğu taş üstünde taş kalmadı binlerce yurttaşımızın barındığı binaları evleri yok olup gittigi binlerce yurttaşımızın can verdiği,ve yine yüzlerce isanımızın kaybolduğu büyük felaketin yıl dönümünde yiz.
Çok üzücü ama gerçek kıracıyla, ev sahibinin aynı ateşin etrafında ısınması, zenginle ,fakirin aynı tastan çorba içmesi gibi.
Dünyanın ne kadar geçici, hayatınsa ne kadar kısa olduğu apaçık ortada.
Bunlar göz önünde yaşanırken halen ders çıkaramayana yuh olsun.
İnsan olan herkeste mutlak ve mutlak bir derin bir yara bırakmıştır.
Yine Güneydoğu Anadolu bölgemizin 11 büyük şehrini etkileyen Maraş depreminin 1 yılındayız bütün insanlığın olduğu gibi inanın beni de çok derinden etkilemiştir binlerce vatandaşımızın canını kaybetmesi ve milyonlarca vatandaşımızın şehrini terk edip çaresizce arkasına bakarak anılarını, çocukluğunu, gençliğini, düğününü, halayını ve cenazesini gömdüğü mezarlığa son kez bakarak oradan uzaklaşmak zorunda kaldığını gördük.
Ne kötüdür insanoğlunun başını çevirip de omuzundan geriye noynubükük bakması.
Bilirmisin ,çünkü arkada neler bıraktığını bir o bilir kolay değildir insanın doğup büyüdüğü yeri terk edip gitmesi
YORUMLAR