Altı Mayıs 1972 sabahı Ankara gökyüzü bulutlu.
Bulut kümeleri arasında yer yer güneş ışınları süzülüyor.
yasar kemal'in deyişiyle sarı bir yağmur' yağıyor.
Bir bahar sabahı ancak bu kadar karartılabilirdi...
Üç fidanın değil, bir gençliğin katledildiği bir ülkenin yarınlarının çalındığı gündür kapkara bir gündür.
Oysa cesaret, tüm onuruyla ölüme giden son adımda bile fikrini haykırmaktı.
Türkiye tarihinin unutulmaz günlerinden biri olarak anılacak bu memleket durdukça bunu unutmayacak ve unutturmayacaklar hep olacak.
Şu an memleketin dört bir yanında politik çerçevenin bir yerinde olmayan sıradan vatandaş yaşantılı ve o günü bir şekilde yaşamış insanlar.
Annelerimiz babalarımızın bile unutmadıkları ve andıkları kimisi ağıt yakar kimi de bunu marşa dönüştürmüştür.
Bugünün sindirilmiş, ezik dünyadan habersi tepkisiz gençliğinin temelleri atılmıştır o gün yani politikacılar tüm mal varlıklarını bugün akıtılan kana borçludur.
Türkiye sen de sessiz kaldığın için bugün hakettiği gibi yönetilmektedir.
kimimiz severiz denizleri yusufları hüseyinleri kimimiz sevmeyiz uzaktır düşündükleri şeyler bizlere ama son isteği sorulduğunda sevgilimi görmek istiyorum değilde.
"yaşasın,türk halkının bağımsızlığı, yaşasın türk ve kürt halklarının bağımsızlık mücadelesi, yaşasın işçiler, köylüler, kahrolsun emperyalizm" diyebilen bu adamlara vatan haini demek ayıptır. inanmışlıklarına bu cesaretlerine bu yüreklerine saygı duymamak elde değildir.
üç fidanın kulaklarına fısıldanan hep aynı sestir aslında
o mektuplar hepimize idi, yüreğimize yazdık nasıl unutturabilirler ki artık..
Ne geçmiş tükendi, ne yarınlar
Geçse de yolumuz bozkırlardan
Denizlere çıkar sokaklar...”
"Yaşasın Türk ve Kürt halklarının kardeşliği" diyerek özgürlük mücadelesi verirken ölümün üstüne yürüyen Deniz'i, Yusuf'u ve Hüseyin'i saygıyla anıyorum....
YORUMLAR