"Bizden bir cacık olmalı!"

Ah…
 
Kapadım gözlerimi; kulaklarımda top sesleri, elimde bugünkü çocuklarım.
 
Yıl 1922.
 
Kavurucu bir yaz, günlerden Çarşamba. Çaktı Ağustos’un otuzuncu gününde bir alev. Yanıyor binlercesi…
 
Biz “Kurtulacak mıyız?” diyorken,
“Zafer, zafer benimdir diyebilenindir. Başarı ise başaracağım diye başlayarak sonunda başardım diyenindir.” diyerek serinletiyor kalplerimizin masmavi bir çift feneri!
 
Ancak korkuyorum…
 
Ne elimde bilgiye ulaşacağım bir zımbırtı ne de tez elden haber uçuracak bir imkan...
 
Eş dost tanıdık, kiminin kocası kiminin evladı…Kiminin feryadı kiminin sebatı!
Eller semada kalpler ise devada.
Yakarıyor gönüller tam on gündür…
 
Ve bitiyor sonunda yiğitlerimizin zaferi göğsünde, kayıpları ise kanı kurumayan ellerinde.
 
Her savaş gibi biraz mağrur biraz mahçup…
 
Yanı başımda çocuklarım
elimde günler sonra haberdar olduğum sözleri  “Dinleyin!” diyorum…
 
“Mustafa Kemal Paşa’mız bakın ne diyor….” ;
 
“Gençler!
Geleceğe güvenimizi güçlendiren ve sürdüren sizsiniz.
Siz, almakta olduğunuz eğitimle, bilgi ile, insanlıkta üstünlüğün, yurt sevgisinin, düşünce özgürlüğünün en değerli örneği olacaksınız.
 
Ey yükselen yeni kuşak!
 
Cumhuriyeti biz kurduk, O'nu yükseltecek ve yaşatacak sizlersiniz”
 
Çocuklar dinliyor gözleri ışıl ışıl pürü pak zihinlerle.
 
Bu sefer açtım gözlerimi, kulaklarımda bir komutan sesi, elimde bugünkü çocuklarım.
 
Yıl 2023, kavurucu bir yaz, günlerden Çarşamba.
Çaktı Ağustos’un otuzunda bir alev.
Yanıyor yine binlercesi…
 
Kurtulacak mıyız diyorum?
“Zafer, zafer benimdir diyebilenindir. Başarı ise başaracağım diye başlayarak sonunda başardım diyenindir.” diyor kalbimin masmavi bir çift feneri!
 
Elimde istemediğim her bilgiye ulaşacağım istemediğim kadar zımbırtı! Ve tez elden gençliği çürütecek bir imkan.
 
Bu kez yalnız eş dost tanıdık değil daha da fazlası ateşin içinde.
Üstelik ne feryattan haber var ne de sebattan!
Adına "yeni nesil hayat" diyorlar kimi sevda ile kimi cefa ile.
 
Bu kez yine eller semada ama ekmeğini kendi çöplüğünde kazanırken, mutluluğunu başka topraklara sürmüş.
Bir yandan da yakarıyor kimi gönüller tam 85 yıldır!
 
Titriyor kalbim…
 
Bitmiyor bir türlü yiğitlerimizin göğsündeki zaferi hoyratça çiğneyen maymun iştahlar.
 
Her savaş gibi değil bu kez kahpe bir kaçış gibi!
Mahcubiyet yok, kalpler ise pek mağrur…
 
Yanı başımda yine çocuklarım,  elimde 1918 den yana asırlık tecrübesine dayandığım koca bir liderin unutulmayan sözleri… “Dinleyin!” diyorum Mustafa Kemal Paşa’mız ne demiş;
 
 “Ey yükselen yeni nesil, gelecek sizindir. Cumhuriyeti biz kurduk; onu yükseltecek ve sürdürecek sizsiniz.”
 
Olmuyor…
 
Olmuyor çünkü kimileri Türkiye’nin cefasını çekmeden sadece sefasını sürme derdinde!
 
Olmuyor…
 
Olmuyor çünkü kimileri sosyal zihinsel sarhoşların gazıyla geldikleri birlik ve beraberlik şovunu aile olurken ve çocuk yetiştirirken aynı azim ve kararlılıkla yapmıyor.
 
Olmuyor…
 
Olmuyor çünkü ne bu ülkenin duygusal değerlerinden haberdar olmuş ne de batının kaliteli edebi kültürünü alabilmiş sandviç  çocukların ayakları sağlam basabilir bu ülkeye.
 
Olmuyor…
 
Olmuyor çünkü düşünmemenin sığlığında maddenin bolluğuna kendini köle etmiş, yokluğun hakikati içinde gerçekten uzakta boğulmuş, boşlukları arttıkça nefsine kurban olmuş bir nesil, körleşmeye aday diğer nesli yetiştirmekte!
 
Olmayacak gibi…
 
Eğer fastfood yiyecekler gibi insani, ahlaki, toplumsal, milliyetçi değerleri de üstün körü ve özensiz üretip ardından tüketmeye devam eder ve buna dur demezsek kötü diye yaftaladıklarımızın yerine gelenden iyi bir evlat, anne, baba, çalışan, yönetici, lider, en önemlisi de “insan” olmayacak!
 
Olmayacak gibi…
 
Eğer yeni çağın batısının asimile olmuş omurgasına heves etmeye ve üstüne üstlük bunun için yarışmaya devam edersek, bu ülke uğruna dökülen tüm kanların boşu boşuna döküldüğüne imzamızı atacağız!
 
Olmayacak…
 
Eğer sen gidersen, ben gidersem, kıytırıktan sevdalı Atatürkçü naralarını pop star konserlerinde zıplamanın ötesine geçiremezsek bizden bir cacık olmayacak!
 
 
Bu yüzden tüm bu satırları evlatlarımıza, çevremize, Türk milletimizin özel insanlarına hatırlatalım!
 
Ve bizden bir cacık yapalım da olsun artık!
 
 
“Çocuklarımızı artık düşüncelerini hiç çekinmeden açıkça ifade etmeye, inandıklarını savunmaya, buna karşılık da başkalarının samimi düşüncelerine saygı beslemeye alıştırmalıyız. Aynı zamanda onların temiz yüreklerinde; yurt, ulus, aile ve yurttaş sevgisiyle beraber doğruya, iyiye ve güzel şeylere karşı sevgi ve ilgi uyandırmaya çalışılmalıdır.”
 
Mustafa Kemal Atatürk
 
“Türkiye Cumhuriyetinin, özellikle bugünkü gençliğine ve yetişmekte olan çocuklarına hitap ediyorum: Batı senden, Türk’ten çok geriydi. Manada, fikirde, tarihte bu böyleydi. Eğer bugün batı teknikte bir üstünlük gösteriyorsa, ey Türk Çocuğu, o kabahat da senin değil, senden öncekilerin affedilmez ihmalinin bir sonucudur. Şunu da söyleyeyim ki, çok zekisin!.. Bu belli. Fakat zekanı unut!.. Daima çalışkan ol!”
 
Mustafa Kemal Atatürk
 
 “Gençler! Cesaretimizi güçlendiren ve sürdüren sizlersiniz. Siz, almakta olduğunuz terbiye ve kültür ile, insanlık değerinin, vatan sevgisinin en değerli örneği olacaksınız.”
 
Mustafa Kemal Atatürk
 
 “Bir gün ulusu sizin gibi beni anlamış gençliğe bırakacağımdan çok memnun ve mesudum.”
Mustafa Kemal Atatürk
“Biz her şeyi gençliğe bırakacağız… Geleceğin ümidi, ışıklı çiçekleri onlardır. Bütün ümidim gençliktedir.”
 
Mustafa Kemal Atatürk
 
 
“Hedefe yalnız çocukları yetiştirmekle ulaşamayız! Çocuklar geleceğindir. Çocuklar geleceği yapacak adamlardır. Fakat geleceği yapacak olan bu çocukları yetiştirecek analar, babalar, kardeşler hepsi şimdiden az çok aydınlatılmalıdır ki, yetiştirecekleri çocukları bu millet ve memlekete hizmet edebilecek, yararlı ve faydalı olabilecek şekilde yetiştirsinler! Hiç olmazsa yetiştirmek lüzumuna inansınlar! Okullardan başka; gazeteler, küçük dergiler köylere kadar yayınlanıp dağıtılmalıdır. Bizim köylümüz ne gazete ne dergi okumaz. Bilenler bilmeyenleri toplayıp, okutmayı, onlara okumayı anlatmayı bir vazife bilmelidir.”
 
Mustafa Kemal Atatürk