Zorba çocuklar, ruh katilidir!

Kanım dondu.
 
Yazdım sildim.
 
Elim bir türlü üslubunca dökemedi kaleme.
 
Yine de kalbim çarpa çarpa yazıyorum bu satırları.
 
Bu hafta öyle bir haber var ki, İzmir’in Konak ilçesinden!
 
Haber tam olarak şöyle;
 
"Yaşları henüz 9-13 arasında değişen 6 kız çocuğu, yaşıtları olan Ayşenur adlı bir kız çocuğunu tehditle evlerinde günlerce işkence yaptı. Küçük Ayşenur’a uyuşturucu verip çıplak fotoğraflarını çeken kızlar, porno film izlettirip kendileriyle sevişmeye zorladılar.
Ayşenur’u acımasızca döven akranları, küçük kızın saçlarını çekerek kopardı, çamaşırını kestikten sonra cinsel bölgesindeki tüyleri kesti.
Eğlence olsun diye küçük kızın yüzünü nargileyle yakıp üzerine çamaşır suyu döktüler ve küçük kız ağlarken işkence anlarını kayda aldılar.
Olayı öğrenen anne yetkililere seslendi:
‘’Acaba ne zaman alacaklar diye bekliyorum. Sabırla bekledim ama bu acıya dayanamıyorum. Yetkililer el koymazsa ben katliam yapacağım…’’
 
Gözlerim yaşlı yazıyorum.
 
Evladı olan bir uzman olarak yazıyorum.
 
Ayşenur’un yerine kendimi bir nebze de olsa koyabildiğim kadar yazıyorum!
 
Bu işkenceyi yapan çocukların kendi evlerinde benzer türde şiddet gördüklerini de göz önünde bulundurarak ikinci kez göz yaşlarına boğularak yazıyorum.
 
İhmal!
İhmal!
İhmal!
 
İstismar!
İstismar!
İstismar!
 
Dünyada olan biten tüm zorbalıkların temelinde ihmalin izlerini görmemek mümkün değil.
 
Ancak bu zorbalığın boyutu can yakıcı seviyede ve bu çocukların öncelikle sosyal hizmetler tarafından aileleri ziyaret edilip gerekli tutanakların tutulması, gözlem altına alınması, aynı zamanda bu çocukların hem okulda hem sosyal hayatlarında gözlem altında tutulup rapor edilmesi acilen gerekir.
 
Ve bir an evvel sosyal hizmetler ve Konak belediyesi kaymakam ve muhtar tarafından tespit raporu çıkarıp, müşahede altında tutulup hem ailelerinin hem de kendilerinin psikolojik desteği zorunlu tutulması gerekmektedir.
 
Aksi halde bu çocuklar reşit olduklarında bir cana kıymaları kuvvetle muhtemel olacaktır.
 
Ülkemizde alınmayan onca önlem varken!
 
Enflasyon ve ekonomik kriz neticesinde dengesini korumakta olan toplumumuzda şiddet olayları her geçen gün artarken, ülkenin taciz, şiddet, zorbalık ve mobbing konularında önlem alması gereken Aile Ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın ne yaptığını merak ediyorum!
 
Bir ‘anne baba okulu’ kisvesi altında, öylesine kurulmuş gruplarla, -mış  gibi eğitimlerle, liyakatsiz uzmanlarla bu ülkenin ne tacizine ne de şiddetine dur diyemeyiz.
 
Yetti artık!
 
Bir hükümet eğer aile başı en az 3 çocuk hedefi koyuyorsa, yaşayan insanların ebeveynlik kapasitelerini geliştirmekle de yükümlüdür.
 
Ebeveynlik liyakat gerektirir! Ebeveynlik olgunluk ve refah gerektirir!
Ebeveynlik sorumluluk gerektirir!
 
Gelişmeyi yalnız sanayi ile ölçümleyen sığ anketlere boyun eğmeden bu ülkeye ‘Ebeveyn ehliyeti’ gerekir!
 
Eğitimde 63 ülkeden 41.sırada olup birleşik Arap Emirliklerinin de altında kalarak bu ülkenin insanlarının değil üç çocuk sıfır çocuk politikasına gidip önce insan psikolojisini düzeltmesi gerekir.
 
Özel okulların çoğalmasına meydan verip kutuplaşmaya sebep olduktan sonra ayaklar baş, başlar ayak olmuş liyakatten bir haber karma karışık eğitmenlerin olduğu bir sistemin içinde debelenip dururken üstüne üstlük eğitim masraflarına devlet okuluna giden çocukların aileleri bile güç getirmekte zorlanırken böyle bir ekonomik buhranda nedir hala kendini bilmeyen herkesin aile kurma zafiyeti!
 
Yetti artık!
Çoğalıp durmayın!
 
’Acaba ne zaman alacaklar diye bekliyorum. Sabırla bekledim ama bu acıya dayanamıyorum. Yetkililer el koymazsa ben katliam yapacağım…’’ Ayşenur’un annesi bu cümleyi kuruyor ve hala ses çıkmıyorsa olacaklardan kimi sorumlu tutmalıyız?
 
#ayşenurunyanındayız