Adı Farketmez  İçimizden Biri

Ayşe, Fatma, Zehra hangi isimde olursan ol. İster  kadın, ister kız, ister anne, ister teyze ol. Cinsiyetin ile birlikte getirdiğin zorluklar vardır.  Bu zorluklar yaşadığın ülkenin toplumsal değerlerine, coğrafi konumuna göre değişir ve sen duyduklarınla, gördüklerinle bir anlam yüklensin var olma, var kalabilme bilincine...
İşte bu olguyu farkettiğin andan itibaren mücadelen başlar. 
Kadının adı farketmez, titri farketmez. Bu uğraş bazen kendin, bazen çevrendekiler içindir... 
Kendimizi iyi hissettiren duygular vardır; Onaylanmak, takdir edilmek, sevilmek, onurlandırılmak, güvende hissetmek. Birilerinin bizimle ilgili söylediği güzel şeyler, kendimiz ile ilgili pozitif duygular uyandırır.  Bazen bu hissi güçlendirmek için, birilerine bir şey göstermek, bazen de kendimize bazı şeyleri kanıtlamak için iyi olanı duyma ve gösterme çabası içerisine gireriz.  Bunların hepsi de olağan durumlardır, duygulardır. Herkes zaman zaman bunları yaşar. Hayatta bir denge vardır. Yaşamımız boyunca bu dengeyi tutturduğumuz zamanlar sağlıkla geçer. Duygularımızda da bir denge vardır. Bir duruma çok yoğunlaştığımız ve sadece onu gerçekleştirmek için eğilim gösterdiğimiz, hayatımızın merkezini bu durum çerçevesinde  konumlandırdığımız dönemlerde yaşayamadıklarımız, ardımızda bıraktıklarımız için yorgunluk, yetersizlik hissederiz. Öyle anlarda yetişememe duygusunu güçlendiren görüntüler, yazılar, hikayeler ve söylemler dikkatimizi çeker hep. Sosyal medyanın sık kullanıldığı bu dönemlerde birçok kişinin özel hayatının içindeyiz, çok yakından takip ediyoruz herşeyi. Çoğu kişi de evinin, ailesinin, kendinin hep en güzel, en iyi halleriyle karşımızda oluyor bu mecrada. Mesela çocuğuyla full motivasyon ile en iyi oyunları oynayan annelerin sonsuz gülümseyen resimleri, güne, sahip olduklarına dair  sürekli pozitif mesajlar bırakanların bitmek bilmeyen yazıları, her şeye yeten, tüm aile bireylerine ulaşan annelerin söylemleri, kariyer basamaklarını hızla çıkan aynı zamanda hayatının her aşamasını doğru yöneten kadınların hikayelerini görüyoruz sıkça. Motivasyon yaratan görüntüler ve başarı hikayeleri elbet bizi perçinler, takdir edilmeli. Ancak  kendi hayatımız ile karşılaştırmaya başladığımızda duygusal olarak yorgunluk başlar. Bazılarımız onların söylediklerine bürünmeye, onlar gibi olmaya çabalar. Fakat o kişilerin söylediklerini  yapsak da öyle sakin ilerlemez süreç ve o güzel fotoğraf karesi çıkmaz sonuçta. En güzel, en kusursuz yaşayan onlar ve bizse yapamayan taraf oluveririz.
Doğal hallerini, eksiklerini ön planda tutmaktan çekinmeyen kişiler de vardır elbet ama sosyal medya da o kadar çoktur ki kusursuz kareler... Bilemeyiz görünenin ardındaki gerçek yaşamları.
Aslında en büyük yaptığımız hata 'Gördüğümüz güzel şeyi, bizde eksik onlanla karşılaştırmaktır hep!'
Kendimize karşı haksızlık yaparız farketmeden.
İşte o an yaşadığımız hayal kırıklığı bizi güçsüz hissettirir.
Neden aynı şeyleri yapıyor olsakda aynı hisleri, aynı durumları yaşamıyoruz?
Biz de mi bir yanlışlık var?
Doğru mu yapmıyoruz söylenenleri?
 
Bu ikilem içerisinde kalmak zamanla uygulayabileceğimiz yöntemlerin de azalmasına, doğru yolda gitmemize engel olur. Yetersizlik duygusu böyle güçlenir. Gördüklerimizle, uyuşmayan, uyuşturamadığımız hayatımızda yaşadığımız sonuçlar bizi bu duyguya iter.
Kendimize zaman ayırdığımız anlar vardır. O zaman da az mı ilgilendim oğlumla, kızımla diye içimiz kavrulur. Bazen de bırakırız kendimizi oradan oraya, yetişiriz herşeye ama aynaya bakıp da gözlerimizde ki yorgunluğu, yılgınlığı görebilmek için bir an bile zananımız yokmuş gibi yaşarız.
Kendimiz için birşeyler yapmak lüks gibi gelir, teferruattır...
Tüm bu karmaşık hislerin içinde etraftan duyduğumuz şu cümleler:
Başkalarının yaşadığı sıkıntılar yanında çok ufak sıkıntılar bunlar boşver.
Pozitif ol,  bak daha kötüsünü yaşayan insanlar var.
Aslında işler senin gördüğün gibi değil,  gibi söylemler olumsuzu yaşarken sarsıcı olabilir. Anlaşılmadığımızı, anlatamadığımızı hissettirir bize.
Oysaki herkesin sorunu kendi yaşadığı duygu ve durum içerisinde "Biricik"dir. Motive etmek için var olanı da yok saymamak gerek...
Dönüşen değerler içerisinde kendimize bir yer bulmaya, bu değişime duygusal olarak ayak uydurmaya çalışırken olan  olaylar ile güvensizlik içinde buluveririz kendimizi. Özgür ve özgün bir ruhla  yaratmaya, üretmeye, yeni olanı deneyimlemeye çalışırken korku ve tedirginlik içinde kalıveririz...
Bir haber, bir hayat yıkar, geçer umutlarımızı.
 
Yine mi deriz!...Yeter deriz!...
Hevessiz, nefessiz kalırız...
Umutlarımız nasıl yeşerecekse, yayılacaksa bilmeden, dökülen parçalarımızı toplayarak, birbirimize can katarak devam etmeye çalışırız  Tanımadığımız kız kardeşlerimiz ile yürüdüğümüz yolu çiçeklerle donatmak için çabalarız sesimiz, gülüşümüz, hayallerimiz, hikayelerimizle...
Senin için Sevgili Kız Kardeşim,
Güvensizlik içinde kalacaksın belki zaman zaman...
Yaptıkların yetmeyecek...
Seni hunharca eleştiren kişiler  çıkacak karşına...
Haklarını koruyacağın alanlarda senden çok başkaları konuşacak, kendine yer bulamayacaksın...
Gün gelecek gücüne güç, başarına başarı, bedenine güzellik katıp ilerleyeceksin yolunda tökezlemeden, dimdik...
Listenin en üstünde senin ismin yer alacak, gururla...
Bazı dönemlerde ne kadar iyi, güzel olsada hep bir eksik, değişmesi gereken bir yer arayacaksın kendinde, çevrende...
Hayat, yapamadığın şeyleri çıkaracak ara ara karşına...
En çok sana seslenecekler, bir o yana, bir bu yana koşacaksın...
İlk "iyi geceler" diyip son yatan sen olacaksın...
Tam oturdum derken yine kalkacaksın...
Soğuk kalacak belki yemeklerin...
İyi olanı hep onlara ayıracaksın kimse farketmeden...
.......
İşte böyle anlarda;
Seni alkışlayanlar da olacak, seni yanlız bırakanlar da.
Ama sen;
Kendini geliştir, ilerlemeye devam et
ve kendine sahip çık.
Elbet birşeyler iyi ve eksiksiz olsun diye çabalayacaksın. Ama ne olur sürekli kendinde eksik arama.
Yaptıkların ve yapacaklarınla sen iyi ve güzel olansın.
Bunu unutma...
Sevgiler,
Kız kardeşin
 
Psikolog&Aile Danışmanı Neslihan GİRGİN
[email protected]
[email protected]
@psk.neslihangirgin