ANNE VE BABA OLMAK

Bir telefon gelir açana kadar onlarca düşünce, hisle boğuşursun. Daha 'Alo' demeden tüm olasılıkları sıralayıp çözüme ulaşırsın. Sonra konuşma başlar. Duyduğun tüm kelimeler için vücudunun her noktası farkli bir sinyal verir sana. O sırada dünya dönüyor sanır çoğu kişi ama senin için çoktan durmuştur...

Anne ve baba olduk mu duyguları uçlarda yaşamaya başlamışızdır artık. Bitmeyen endişeler yanı başımızdadır. Daha bir hassas olmuşuzdur etrafımızda olup bitenlere, daha çok düşünmeye başlamışızdır geleceği. "Neler yapmalı?" "Nasıl yapmalı?" soruları sarmıştır benliğimizi. Yarınlar için güzel hayallerimiz vardır. Sıkça bizi gururlandıran resimlere bakarız. Çokça yorgunuzdur ama
duramayız. Yapacak çok işimiz vardır. Çünkü en masum, en saf sevgi ile döşenmiş yolumuzda; mutlu, gururlu yürümeye çalışıp zaman zaman tökezleyip zaman zaman koşuveren kişileriz, anne, babayız bizler.

Bir güç, bir umut, bitmeyen heyecen olur. Gözlerimize bazen buğunun bazen de ışıltının izlerini bırakır evlatlarımız ... Farklı isimler koyar, ismine anlamlar, duygular yükleriz ama konuda 'Evlat ' geçince içimizin titremesini hepimiz çok iyi biliriz.

Oğlumuzla, kızımızla aramızda doğduğu andan itibaren bir iletişim zinciri kurarız. Bu iletişim zincirini güçlendirmek ve onun hayatını şekillendirmek için daha çok, doğru ve iyi olanı yapmaya çalışırız.

Peki biz anne, babalar bu yoğun duygular içindeyken davranış ve tepkilerimizin onlarda sağlıklı izler bırakması için nelere dikkat etmeliyiz?
Öncelikle onları ciddiye alıp neyi dediklerini duymaya çabaladığımızı göstermeliyiz. Her ne yaşarlarsa yaşasınlar bize geldiklerinde sevgiyi, güveni ve her şeyin cevabını bulacaklarını, hatalarının sorgulanacağını ama sevginin ve aradaki bağın asla değişmeyeceğini bilmeliler. Duygularımızı onlara en gerçek haliyle sunmalıyız. Çocuklarımız farklı birçok yola girecektir ama ardına dönüp baktıklarında bizim aynı yerde tebessümle onları karşılayacağımızı hep hissetmeliler.

Çocuklarımızın duyguları ve niyeti doğru bir şekilde algılayabilmeleri ve duruma uygun his ve davranışlar geliştirebilmeleri çok önemlidir. Toplum içerisinde etkili ve sağlıklı ilişkiler kurabilmeleri için empati
becerisinin gelişimini desteklemeliyiz. Sevgi sözlerini onlara ölçülü kelimeler ve davranışlarla göstermeliyiz. Yanlış zamanda verilen fazla övgü ve güven birey olma sürecinde kendilerini gördükleri yer ile çevrenin onları koydukları konum arasındaki farkları büyütecektir. Böyle bir tutarsızlık arasında kalan çocuğun kaygı düzeyi artacak sorunlarla baş etme becerisi zayıflayacaktır.
Vicdan önemli bir duygudur. Ebeveyn olarak sürekli onlar için yaptıklarımızı dile getirerek onların önüne sunmak yetersizlik ve eksiklik duygusunu temellendirdiği için hassas davranmamız gereklidir.
Kaçınmamız gereken bir diğer iletişim engeli de, etiketlemektir. Çocukta var olan olumsuz durumun sürekli söylenmesi algının büyümesine ve yerleşmesine neden olacak çocuk için durum normalleşecek ve bu durumu kendisinin doğal bir parçası olarak algılayacaktır.
Bir diğer nokta; ebeveyn olarak yaşamlarını planlarken onları, çok da ait olmadıkları sadece bizim doğrularımıza göre yapılandırdığımız bir düzenin içine sürüklememeliyiz. Çocuklarımıza, yaşarken doyum sağlayacakları, çabalayıp iç motivasyonlarının tükenmeyeceği bir gelecek hazırlarken onların kendi heves ve özendiği konuları da gündemimizden asla çıkarmamalıyız. Bu durumda; güçlü bir muhakeme, öngörü, bir yaşam planı kurmaları için organize olma, planlama ve adaptasyon becerilerinin gelişimine fırsatlar vermeliyiz. Kendi problemlerini çözebilecekleri alanlar, anlar yaratıp sorumluluklar vermeliyiz.
Kurallarımızın devamlılık göstermesine ve söylemlerimizin koşullara, zamana göre farklılık göstermemesi de dikkat etmeliyiz.
Anne ve baba olarak, İletişimi engelleyen ve yanlış tarafa yönlendiren bu durumlardan her zaman uzak durmalıyız. Hepimizin bildiği ama bazen unuttuğu duyguları ve davranışları tekrar düşünmenizi durup bir nefes alıp kendi hikayenize göz atmanızı istedim. Bu süreci doğru yapılandırmak için kendinizin de önemli ve değerli olduğunu unutmadan yola devam edebilirsiniz.

Hayaller, gelecek ile ilgili umutları güçlü tutar. Çocuklarımızın hayalleri, hevesleri hep olsun. O an yaşadıkları mutlulukları kaçırmasınlar. Yolları zaman zaman ışıl ışıl zaman zaman da taşlı, topraklı olabilir. Tüm duygularla barışık bir şekilde kontrolü ve gücü ellerinde tutarak yürümeye devam etsinler.
Yolları, gelecekleri aydınlık olsun...

Psikolog&Aile Danışmanı Neslihan GİRGİN
[email protected]