Değerli okurlarım, yazıma başlamadan sizlere yazacağım “Ayşe’nin hikayesini” genç kızlarımızın okumasına vesile olmanızı istirham ediyor ve yazıya başlıyorum…
Adı Ayşe olan bu kızımız Manisa’nın Alaşehir ilçesinde yaşayan, mütevazi bir ailenin kızı. Aile geçimini çiftçilik yaparak sağlıyor; evin kızı Ayşe’de bağ, bahçe, tarla işlerinde çalışarak ailesine yardımcı oluyor. Aile maddi imkansızlıklardan dolayı da Ayşe’yi okutamıyor ve 16 yaşındayken ilçedeki zengin bir ailenin evladıyla nişanlandırıyor sonra da Ayşe’yi kendisinden 15 yaş büyük olan ve sevmediği birisiyle evlendiriyor.
Zaman ilerliyor ve bu zengin aile iflas ediyor. Geçim derdiyle kıvranıp dururlarken Ayşe’nin aklına İzmir’de yaşayan ablası geliyor. 3 çocuğu ve kocasıyla birlikte İzmir’e gelen Ayşe kocasıyla birlikte iş buluyor ve aile kimseye muhtaç olmadan geçimini sağlıyor.
İlerleyen günlerde Ayşe sayesinde palazlanan koca bir kadınla ilişkiye giriyor ve dost hayatı yaşamaya başlıyor. Ayşe’nin ikazlarına da aldırış etmeyen adam evini ve çocuklarını ihmal ediyor. Ayşe’de böyle adamı ne yapsın? Gidiyor, mahkemeye veriyor, boşanma davası açıyor. Adam da Ayşe’ye evdeki eşyaları almamasını şart koyuyor ve Ayşe’yi çocuklarıyla tehdit ediyor. Üç çocuk anası Ayşe adamın söylediklerini kabul ediyor, kendisinin ve çocuklarının giyim eşyalarını alarak evden ayrılıyor; ablasının evine yerleşiyor.
Kocasıyla çalıştığı işyerinden de ayrılan Ayşe 7, 12 ve 14 yaşlarındaki çocuklarıyla baş başa kalıyor. Ayşe okumamış, tahsili yok, sanatı yok, üç çocuk okula gidiyor, aş ister, giyim ister, okul masrafları var ne yapacağını bilmez durumda ablasının evinde sığıntı gibi kalmış. Ayşe neyse ki umudunu yitirmemiş başlamış iş aramaya…
İyi insanların desteği ve Allah’ın yardımıyla Ayşe devletin bir biriminde aşçı olarak işe alınıyor. Tabi bu boşlukta da ev işlerine giderek ailesini geçindiriyor. Bu zaman zarfında çocuklar büyüyor lise ve üniversite çağına geliyorlar. Ayşe kadın çocuklarını okutabilmek adına başlıyor ek iş aramaya… Bakmış ki kimse ona ek iş vermiyor o da gitmiş Alaşehir’den kuru üzüm getirmiş çevresindeki insanlara satarak az da olsa para kazanmış. Ancak gelen para yetmediği için ev kirasına yetişemeyen Ayşe yine iş aramaya başlamış. Arkadaşları bu durum karşısında kadın çamaşırları, eşarbı gibi satışa başlatmışlar Ayşe’yi… Ufak çapta taksitle bir taşıt satın alan Ayşe Cumartesi ve Pazar günleri arabasıyla kadın eşyası satışı yapıyor ve çocuklarına bakıyor.
Eli öpülesi Ayşe Anne’yi yazıma konu aldım, belki genç kızlarımız görür de örnek alırlar diye… Evet, yurdumdaki genç kızlara sesleniyorum: Lütfen ekonomik özgürlüğünüzü elinize almadan evlenmeyin. Ayşe ananın durumuna düşmemek, zorluklar yaşamamak adına bağımsızlığınızı elinize alın, bu söylemlerimi de kulak arkası yapmayın bilmem anlatabildim mi?
YORUMLAR