Geçen hafta Manisa iline bağlı bir ilçede köy ziyaretim kapsamında farklı siyasi görüşten, etnik ve mezhepten kişiler ile konuşma, konuştuklarımdan elde ettiğim temel verileri yerel karar alıcılar ile ( muhtar, belediye başkanı, tarım kooperatifi başkanı) paylaşma fırsatı elde ettim.
2006 yılından beri sivil toplum çalışanı olarak elde ettiğim bilgi ve tecrübe arka planı ile yaptığım analiz sonucu bizler kırsalda hiç var olmamışız. Sırça köşklerimizde, otel salonlarında yaptığımız ve sonuca ulaştırmakta güçlük çektiğimiz çalışmalar aslında kırsal alanda çok etki uyandırmamaktadır. Yerel kalkınma & kırsal kalkınma stratejisi akademik literatürde ve sivil toplum alanında tartışıladursun kırsal alanda kadın, genç ve çocuk hala görünen bir yüz değildir.
Kent konseylerinin kadın meclislerinin, üniversitelerin kadın araştırma merkezlerinin, anlı şanlı kadın derneklerinin kırsal alandaki kadınların haklarına ne zaman eğileceğini ve " balık vermek yerine balık tutmanın önemini " oralarda yaşayan kadınlara aktaracaklarının takipçisi olacağım.
Öncelikle kent merkezlerinde farkındalık eşiği yüksek kadınların temel sorun alanlara sahip olduğunu kabul etmekle birlikte iki kere dezavantajlılığa sahip kırsalda yaşayan kadınların yaşamış oldukları mağduriyet konularında çalışmaların yapılması gerekliliği üzerine farklı paydaşların işbirlikleri gerekmektedir. Kırsal'da yaşayan kadınları toplumsal hayata kazandırmak amacıyla çok düzeyli yönetişim yaklaşımı doğrultusunda seferberlik başlatılmalıdır.
Kırsalda yaşayan kadınların tarafıma iletmiş oldukları sorunları özetle belirtmem gerekirse;
- Kırsalda yaşayan kadınların kendilerine olan özgüvenleri yeterli değildir.
- Katılım mekanizmalarına erişimde sıkıntı yaşayan kadınların hak savunuculuğu konularında yeterli derecede farkındalıkları bulunmamaktadır.
- Kadınlar kendi kendilerine yeterli değildir.
- Örgütlenme, kadın hakları, toplumsal cinsiyet eşitliği, hak ihlallerinde başvurulacak mekanizmalar gibi temel kavramlar düzeyinde bilinçsizlik hakimdir.
Özet olarak, otellerde yapılan " kadın " çalışmalarının yerelde ve kırsalda yapılması zorunluluğu gün geçtikçe artmaktadır. Kırsal kalkınma çalışmalarını sadece tarıma, hayvancılığa odaklı değil hak temelli yaklaşım çerçevesinde yorumlamak gerekmektedir. Kadın çalışmaları alanında çalışanların artık söylemlerini ve " klasik " algılarını değiştirmeleri gerekmektedir.
YORUMLAR