Bizler Ege Denizi kıyısında İzmir Karaburun'da yaşayan insanlarız!
Bu yüzden Suriyeli göçmen mültecilerle hemen her gün bir şekilde yan yana geliyoruz, yaşadıkları dramı içimiz kan ağlayarak izliyoruz.
Geçen gün İzmir'e hastaneye kontrole gitmek için sabah köy otobüsüne bindim.
Otobüs neredeyse boştu ama bir gariplik vardı!
Koltukta bir Suriyeli tercüman elinde cep telefonu heyecanla Arapça birşeyler konuşuyor şöföre yer tarifi yapıyordu.
Bir baktım otobüs İzmir istikameti yerine tersine Küçükbahçe Köyü tarafına gitmeye başladı.
Otobüs şöförünü tanıdığımdan "hayrola niye geriye gidiyoruz?" diye sordum.
Şöför arkadaş "Bu Araplar geceden beri nereden bulmuşlarsa telefonumdan bizi gel al diye sık sık arıyorlardı, geride yer yer toplanmışlar onları alalım sonra İzmir'e gideceğiz" dedi.
Geriye yaklaşık 1 km gittik bir Suriyeli grubu otobüse aldık, yeniden aynı istikamete geriye yaklaşık 5 km gittik başka bir grubu araca aldık.
Son grup ellerinde çok sayıda can yeleğinin çakma olanlarını yol kenarına attılar, markalı gerçek can yeleklerini ve araç lastikleri içine konan şişme simitleri otobüsümüzün bagajına yüklediler, İzmir'e doğru yola koyulduk.
Mülteciler, 4'ü çocuk bunların 2'si daha süt emen bebekler, toplam 13 kişilerdi.
Otobüse biner binmez tüm gece soğuktan ve yorgunluktan hepsi uykuya daldılar, hatta kucaklarında bebek tutanlar, bebekleri uykularında yere düşürmeye başladıklarında bebekler zarar görmesinler diyerek yolcularla onları tutmak zorunda kaldık.
Arap tercüman Türkçe biliyordu sordum "Niye Sakız Adası'na geçmediler de geriye İzmir'e dönüyor bu mülteciler?"
Tercüman bana "Bakın burada tekne sahibi Türk var o anlatsın" dedi.
Türk kaptan "Teknem arıza yaptı bu yüzden karşıya geçemedik" diye cevap verdi.
İnanın bu cevap karşısında şokları geçirdim!
Nedeni gece Ege Denizi'nde o kadar fırtına ve dalga vardı ki büyük gemiler dahi dalgalı denizde batıp batıp çıkıyorlardı da bu kadar küçük bir tekne ile bulunduğumuz Karaburun'a 6 mil mesafedeki Yunanistan'ın Sakız Adası'na nasıl devrilmeden batmadan geçeceklerdi?
Bu bize göre karşıya geçmeleri mucize olurdu.
Her gün yeni girişimler, AB'ye ulaşıp hayatlarını kurtarma peşindeler bu savaş mağdurları.
Bebekler çok küçüklerdi, biri 6 aylık, diğeri 1 yaşlarındaydı.
O korkunç dalgalı ve soğuk havada ve deniz suyunda ne kadar ölmeden yaşayabilirlerdi ki?
Bu insanların gözleri kara hedefe gidelim, varalım diye uğraşırken Ege Denizi onların mezarları olmaya devam ediyordu.
Minik bebekleri görünce Yunanistan'ın İstanköy (Kos) Adası'na geçmeye kalkarlarken botlarının batması neticesinde annesi ile birlikte Ege Denizi'nde boğulan ölen Aylan Kurdi bebek aklıma geldi.
Bu zulüm ne zaman duracak, ülkeleri beleş petrolcü eli kanlıların teröristleri, silahları, bombaları ile yıkılan yok edilen masumların ızdırapları ne zaman duracak?
Bu Suriyeli mültecilerin göçmenlerin hedefleri kendilerini vuran cellatları AB ülkelerine kapağı atıp, hayatlarını bir an önce kurtarmaktır.
Ama Ege Denizi ile hedefe varma çok çok riskli ve ölümcüldür.
Mültecilere ve göçmenlere bu durumu acilen izah etmek ve onları caydırmak zorundayız.
Ayrıca ellerinde avuçlarında kalan son dolar ve euroları bu kaçak yollarda harcayıp maddi manevi tükenmektedirler.
4 Aylan bebek tekneleri arıza yaptığı için ölmekten kurtuldular.
Ancak Suriyeli mültecileri AB hedefinden caydıracak bir önlem henüz oluşmadığı için yeni girişimlerde bulunacaklar, belki de 1 hafta sonra Yunanistan'a diye çıktıkları umut yolculuğunda Ege Denizi'nde boğularak can vereceklerdir.
Buradan tekrar tekrar yazıyorum ve uyarıyorum.
AB kendi silahları yine kendilerine bağlı teröristleri ile bu insanların ülkelerini nasıl vurdularsa şimdi sınırlarını açıp Suriyelileri içeri alıp bu insanlara yaşattıkları zulümlere bir son vermelidirler.
Ülkemiz AB'nin uç sınırlarını koruyan jandarması asla değildir, onların sadakalarına da muhtaç değiliz.
Yaptıkları pislikleri temizlesinler, vurdukları Suriyelilerle bize gölge etmesinler yeter diyoruz.
YORUMLAR