Düşünüyorum da yalnız başıma olduğum anlarda savunmasız çırıl çıplak duygularımı kendime bile anlatamıyorum...
Soğuklara aldırmadan delirmeliyim çılgınlıklar yapıp, şarkılar söyleyip şiirler yazmalıyım...
Kızgınlıklarımı,güçsüzlüğümü sensiz bu şehrin sokaklarında yağmurlarda nasıl ıslandığımı...
Bir başıma bir parkta şişenin dibine vurup sarhoş olup düştüğümü gökyüzüne ve içinde yaşayan yıldızlara anlatabiliyorum ancak
Gökyüzü ve yıldızlar benimleydi...
Hayat boş anlamsız olsa da bazen, sensiz doğan güneş yarenlik ediyordu unuttuğun tenime..
Kelimeler düğümlü boğazımda suskunluğum diz boyu, çünkü gözlerimle konuşmam günah sayıldı...
Hazan mevsiminde kuru bir yaprak gibi savruluyor hayatım...
Umutsuzluk girdabında bir elim sigaramda diğerinde kadehim...
Şimdi bir kaç mısra şiir kocaman bir eyvallah yakışır...
Ve bir gün diye bekliyorsa sana dair ümitlerim hala seni seviyorum demektir..
Hoşçakal..
YORUMLAR